Het is ondertussen bijna 2 maanden dat ik ‘het huis uit ben’,…. nou ja weg bij mijn lief dus. En dan komt de welbekende vraag: “Hoe gaat het nou met je, hoe is het alleen zijn?”. Lastig,…..vanmorgen toen ik om 08.47 uur uit bed rolde, ging het wel goed. Ontbijtje gemaakt, computer aangezet. Maar zo rond 09.30 uur voelde ik me verdrietig, dat trok weer weg en om 10.07 uur voelde ik me ..onbestemd ofzo. Laten we zeggen dat er geen duidelijk antwoord is op hoe het nu met me gaat.
Alleen zijn
Sinds half januari was het duidelijk dat mijn lief en ik niet meer samen verder wilden. Maar ja als je dan nog zo’n 5 maanden samen woont, wordt het steeds moeilijker voor te stellen hoe dat nou echt is,…dat alleen zijn. De eerste 2 weken was het fijn maar eerlijk is eerlijk, dat kwam ook omdat hij nog in beeld was. De rush van verliefd zijn en e-i-n-d-e-l-ij-k een eigen huis hebben. Heerlijk hoe dat de realiteit kan verbloemen. Een fijne vlucht.
Na een lange relatie weer echt alleen zijn, dat is gek. Mijn lief en ik zaten helemaal niet elke avond samen op de bank zaten, hadden vrienden los van elkaar en we hadden weinig echte routine dingen samen. En toch is het anders als je los gaat van elkaar. Ik merkte het laatst in de supermarkt, ik koop nu andere dingen dan toen we samen waren. Niet dat mijn lief per sé dit of dat wilde hebben, bepaalde merken prefereerde boven andere merken en ik mijzelf aanpaste. Zo werkte het kennelijk gewoon.
Een ander mooi voorbeeld, nog voor ik alle dozen goed en wel in mijn nieuwe huis had staan, stond de eettafel anders. Ik vond het niet erg, ik moest er wel om lachen. Ook hij voelde de behoefte om het toch net even anders te doen nu hij alleen was.
Maar goed, mijn huis is ingericht, alles is in elkaar geknutseld en de dozen zijn uitgepakt. Daar zit je dan op je nieuwe bank aan het begin van je kleurrijke leven, een onbestemde toekomst voor je, alle ruimte om het in te richten zoals jíj dat wilt. Gelukkig,… hij apte om iets af te spreken. Iets om naar uit te kijken, het idee dat er iemand is. Niet heel dichtbij maar wel iemand die ervoor zorgt dat het minder leeg en onbestemd is.
Nu écht alleen
En dat sprookje duurde een paar weken. Totdat hij aangaf dat hij tijd voor zichzelf nodig had. And that sucks, tegelijkertijd zie ik dat het voor mij ook goed is. Dit was de 2e keer dat hij er een punt achter zette, misschien kan dit ook wel weer een komma worden, de tijd zal het leren. We waren een mooie vlucht voor elkaar.
Maar na een relatie van bijna 12 jaar is het voor mij ook goed, uitzoeken wie ik ben. Eigenlijk een verdieping op de reis naar mijn kleurrijke en relaxte leven. De veilige comfortzone van een relatie valt nu ook weg, niet alleen als emotioneel vangnet maar ook de praktische structuur. Dus is mijn evenwichtsbalk breed genoeg om te blijven staan in dit alleen zijn? Ik denk het wel.
Van nature is bij mij het glas halfvol en ik heb vooral vertrouwen. Waarin dan? Nou, ik vertrouw erop dat het goed komt met mij. Hoe dat dan precies is, weet ik ook nog niet. En laten we wel zijn, ik lig heus niet elke avond huilend op de bank. Een enkele keer wel en ik kan je zeggen, it ain’t pretty. Daar zijn geen foto’s van gelukkig.
Ik vind het soms ook wel prima om te zwelgen in m’n liefdesverdriet, of te piekeren over vragen zoals ‘waar moet het nu heen met mijn leven?’. Een kop thee én wat chips verder, kan ik ook wel zien dat ik nergens heen hoef met mijn leven want ik heb een heerlijk leven. En wat hem betreft, dat moet slijten…..
Een avond alleen zijn,..de praktijk
Het is mooi wat je allemaal bedenkt om niet alleen te hoeven zijn. Of om niet te hoeven voelen. Zo was ik ‘How I Met Your Mother’ aan t bingen op Netflix. Geweldig, nooit alleen zijn als je in slaap valt. Elke avond was ‘Legan…..wait for it….-hope you’re not lactose intolerant, because the second part is- dairy‘!! Okay, het was geen ‘Netflix & Chill’ maar toch. Nu ben ik 9 seizoenen verder en is er geen nieuwe aflevering. Dag Marshall, Lily, Barney, Robin maar vooral dag Ted. Net als jij, ben ik een ontzettende romanticus.
Dan is er WhatsApp, ideaal om niet hoeven te voelen of na te denken. Een avondje appen met vrienden en vage bekenden, heerlijk. En dat kan ook gewoon 7 dagen in de week. Wat nou, alleen zijn? Of alleen maar afspraken buiten de deur maken, heel verleidelijk vluchtgedrag.
En natuurlijk hebben we ook nog dating apps. Geweldig om te kijken wat voor potentieel er rondloopt. Hoewel, het valt eigenlijk best tegen. Tenzij je heel erg valt op mannen met vissen, dan is er een heel grote vijver waar je in kunt vissen…-ja, geen hoogstaande woordspeling, ik weet het. Op dit moment zijn datingapps niet aan mij besteed en alleen maar een manier om tijdverdrijf te zoeken die in het slechtste geval tot een swipe-arm leidt.
Dus mijn avonden bestaan vooral uit gewoon ‘zijn’. Soms betekent dat lekker voor me uit staren, een andere keer nadenken over waarom-vragen -en daarom, is soms ook gewoon het antwoord. Af en toe reflecteren met vrienden onder t genot van een biertje. Andere keren lekker dagdromen over hem. Maar het merendeel van mijn avonden bestaat gewoon uit eten maken, soms TV kijken, muziek luisteren, lezen of schrijven.
Ja, een rollecoaster met ups and downs en dat is voor nu ook prima. Ondanks dit alles, concludeerde ik een paar weken geleden toen ik met mijn 3 beste vriendinnetje op pad was, dat ik gewoon gelukkig ben. En dankbaar voor de mooie dingen en dat zijn er best veel!
Mijn route…
– het is goed om al deze emoties om te voelen, het is ook gewoon een heftige tijd
– de balans tussen vlucht en afleiding, die moet ik goed in de gaten houden
– romantische komedies kijken en zwelgen in muziek -en vals meezingen-
