In maart vorig jaar -jaja- ben ik me 9 maanden helemaal op schrijven gaan richten. In die periode wilde ik ook heel graag een slag maken met het schrijven van mijn boek. Dat is zeker gelukt maar het schrijven van een boek doe je niet 1-2-3. Het is werk en toch ook weer niet.
In den beginne…
Mijn blog is ontstaan toen ik begin 2016 mijn leven op z’n kop gooide door – kort door de bocht- mijn gevoelsleven meer een plek te geven in m’n leven en niet alles rationeel te bekijken. Nou, we weten hoe dat is gegaan, zo’n 90 blogs verder. Meestal is het fijn, soms is het gek, soms confronterend en soms ook irritant. Praten over wat je voelt, blehhhh.
Het idee voor het schrijven van een boek is ontstaan in hetzelfde jaar. Deels omdat ik heel blij word van schrijven maar ook omdat ik wilde vluchten van de werkelijkheid. Ik zat in zo’n heftige rollercoaster van emoties en de werkelijkheid was hard en ongewenst. Het schrijven bood een uitvlucht én een mogelijkheid om mijn einde van het verhaal te schrijven. Het schrijven vanuit die emotie, dat het allemaal nog goed kon komen, ging heel makkelijk. Ik kon om 20.00u achter m’n laptop gaan zitten en schrijven tot 02.00u zonder enig besef van tijd. Dagen achter elkaar. Soms hele dagen.
De mooiste, aangrijpendste liefdesliedjes gaan over gemis en pijn van een geliefde. Vaak geschreven in een tijd van misère en (wan)hoop. Tijden die gepaard gaan met veel drank en sigaretten. Maar ja dat kan anno 2019 echt niet meer dus mijn schrijverschap bestaat uit potten groene thee. Af en toe met een Baileys. En sloten cola. Het moet wel leuk blijven, dat schrijven.
Tijd om verder te schrijven
En opeens was ik in de luxe positie om een tijd te kunnen schrijven! Ik moest zó wennen aan het idee dat er niks anders hoefde (lees solliciteren) dat ik de eerste maand nodig had om te ontspannen. Soms bleven mijn vingers verstijfd 1 cm boven het toetsenbord hangen. Maar dit kon gewoon, tijd en ruimte om te schrijven. Doe maar, schrijf maar.
Ergens in november 2017 had ik al 100.000 woorden geschreven en sinds die tijd waren er veel bijgekomen.
Ondertussen was mijn leven weer 180 gedraaid. Geen liefdesverdriet meer maar juist verliefdheid. Iets wat me zoveel meer energie gaf dan verdrietig zijn. Gelukkig maar. Van verliefdheid naar houden van, een samengesteld gezin, verhuizen én trouwen. Heftige veranderingen en het voelde als een nieuw begin.
Prachtige ontwikkelingen op persoonlijk vlak maar ik merkte dat het mij met het schrijven niet hielp. Mijn boek is zeker niet autobiografisch maar ik haal wel veel inspiratie uit grote gebeurtenissen in m’n leven. Kennelijk levert de helemaal-huppelend-van-verliefdheid stemming mij veel minder inspiratie op dan jankend op de bank zitten met chips. Beetje jammer dit.
Lang leve de structuur
Gelukkig is schrijven meer dan alleen een verhaal tikken. Het is leuk als een lezer ook na een paar bladzijden nog weet waar het over gaat. Dus een beetje structuur is wel handig. Dus op momenten dat ik wegens extreme verliefdheid weinig inspiratie had, ben ik terug gaan lezen, gaan schrappen en gaan structureren.
Waar in de tijd speelt dit zich af? Hoeveel personages sleep ik in het verhaal? Ben ik consequent in taalgebruik en stijl? Is dit leuk en vermakelijk om te lezen? Dat is sowieso de vraag, zit iemand te wachten op de belevenissen van een 40-er, weliswaar leuk gebracht maar toch. Nou ja, dat gaan we dus zien.
Wat heel bevrijdend voelt, is dat ik geen perfect manuscript hoef te schrijven. Jeuh! Wel wil ik een versie gaan versturen waar ik helemaal achter sta. En dat is grotendeels in de stijl die je ook vindt in veel van mijn blogs. Altijd diepgaand, filosofisch en intelligent. Onee, dat zijn de blogs van iemand anders. Humor (ja, die om te lachen), herkenbaarheid, zelfreflectie en af en toe even serieus, dát is mijn stijl.
De komende maand
Dus ja, binnenkort is de 1e versie af. Deze week ga ik een eerste versie printen. Gewoon omdat het van papier toch anders leest dan vanaf het scherm. En dan komt er snel een moment dat het klaar is met strepen, met schuiven en met toevoegen van woorden. Dan is het af.
Ja leuk maar wat is er dan af? Een vraag die ik de afgelopen jaren regelmatig heb gekregen is,……-tromgeroffel- waar gaat het boek over?
Nou ja, het gaat gewoon over het leven van een 40-er met alle hoogtepunten maar zeker ook de dieptepunten die passen in deze tijd. Herkenbaarheid en humor zijn de belangrijkste elementen die zorgen voor mooi vermaak. Zo simpel. Chicklit.
“Floor is een millennial avant la lettre. Of een veertiger met millennial issues. Ja, of gewoon mens natuurlijk, het is net hoe je het bekijkt. Ze woont in de stad en wil graag groots en meeslepend leven. Wie niet?
Dan vindt er een aardverschuiving plaats in de vorm van een burn-out. Behoorlijk kut en niet Insta-waardig. Helemaal van deze tijd, dat dan weer wel. Van een stabiel leven met zekerheid gaat Floors leven het naar een leven wat regelmatig op z’n kop staat. Chaos en onzekerheid; scheiding, mannen, algehele twijfel, co-ouder zijn, financiële crises (ja, meervoud), het komt allemaal langs. Herkenbaar? Zeker, misschien raakt het je ook wel.
Vermakelijk? Ook want gelukkig is Floor niet wars van duidelijk commentaar op haar soms wat ondoordachte acties, zelfspot en jawel.. flauwe humor. Daar moet je wel effe zin in hebben. Altijd wel met een positieve vibe. Gelukkig maar want anders zou je bijna denken dat het gewone leven echt niet leuk is.”
Nou ja, zoiets dus. Pin me er nog niet op vast. Ik ga me vanaf morgen door 280 pagina’s heen worstelen.
Mijn route…
– heel veel lezen, schrappen en schuiven
– daarna 2 mensen vragen om het te lezen én kritisch te zijn
– en daarna nog 1 x printen
