Goed, de situatie tot op heden. Scholen dicht, geen bezoekjes aan verzorgingshuizen, horeca dicht, thuiswerken, houd afstand en niet sporten. Oja en ook geen centraal examen. Tot 1 juni geen feestjes of samenkomsten. Wel digitaal. Niet buiten.
Een nieuwe werkelijkheid
En die is behoorlijk sober. Sinds de aankondiging van de maatregelen voel ik me gek. Niet eens echt verdrietig maar m’n emoties liggen aan de oppervlakte en ik heb een onbestemd gevoel. Tranen om elke enigszins emotionele scene op tv en elke zielig kijkende puppy op Insta. Ow wacht, dit zou ook gewoon die tijd van de maand kunnen zijn. Niks aan het handje dus!
Raarrrr
Of zou er toch iets anders aan de hand zijn? Ik ben net begonnen bij een nieuwe werkgever waar ik na 2 dagen wennen aan mijn nieuwe bureaustoel al thuis aan het werk ben. En dan kom je er ook nog eens achter dat je spiksplinternieuwe baan, gewoon nutteloos is. Lekker dan! Dank Pieter Derks.
Waar ik aan de slag wilde om naast tekstschrijven ook collega’s te hebben, zit ik nu weer mooi alleen achter m’n laptop. Wel vergezeld van wat jongere ‘collega’ in de kantoortuin hier in huis. Nu is het er nog 1, over een weekje zijn het er 3 en zal het meer een kantoorjungle worden. Maar dat geeft niet, het is toch nutteloos werk. Dank Pieter Derks.
Thuis en dan?
Dat rare, onbekende en onbestemde gevoel is niet raar las ik dit weekend in Trouw. Goed om te weten. Ik weet niet of ik gelijk raar gelijk van m’n lijstje af kan strepen maar ik ben in ieder geval niet de enige die zich wat anders voelt. Het zijn rare tijden, dit hebben we nog nooit meegemaakt. We weten niet hoe lang het duurt en wat de gevolgen zijn.
Ondertussen lijkt het of de wereld heel hard z’n best doet om alles wat maar enigszins gewoon is, gewoon te laten zijn. In no time zat iedereen rustig thuis te werken. Nou ja, tot de mededeling kwam dat de scholen dicht zouden blijven. Toen werd alles anders…..
Erkennen en flexibel zijn
Een groot deel van Nederland hoeft zich ’s morgen niet meer in de spits te begeven én je hoeft je kinderen niet strak op schema naar school te brengen. Je zou denken, dat geeft rust. Scholen doen ook hard hun best om kinderen gewoon te laten werken en geven ze opdrachten mee. De wereld draait gewoon door. Het is superfijn dat dat allemaal kan, dat we de middelen hebben om dit te doen.
Toch geloof ik niet helemaal in vasthouden aan het ritme. Natuurlijk is het zeker fijn om wat structuur te hebben, anders is thuiswerken een zinloze missie. Ik ben echt minder productief als Marre bij me is. Maar of dat erg is, weet ik niet. Ik vind het ook fijn om met haar te kletsen, haar werkjes na te kijken en goed te kijken naar haar en mijn behoeftes.
Het is gewoon anders dan het was en het is prima om dat te erkennen. Misschien ben je wel verdrietig. Of boos of voel je je anders. Je merkt dat dingen anders – gaan- werken als je niet kunt afspreken in de kroeg, niet kunt sporten of je vriendjes en vriendinnetjes in de klas niet kunt zien. Dat je ruimte voor jezelf nodig hebt en die moet claimen met veel mensen in huis. Praat er soms samen over.
Bij mij is er dus zeker ruimte om even niet met school of werk bezig te zijn. Zowel voor mij als voor Marre. Samen even naar buiten is belangrijk. Of even gewoon niksen. De ene dag doe je wat meer dan de andere dag. Maak het jezelf niet te moeilijk, dat ga je nooit volhouden. Ik denk namelijk dat flexibel zijn een ontzettend belangrijke vaardigheid is, kan geen kwaad om je kind daar juist in deze situatie iets van mee te geven.
Flexibiliteit zit voor mij in het kunnen aanpassen aan een -tijdelijk- nieuwe situatie. Dat kan zijn het thuiswerken of les op afstand krijgen. Maar ook in goed kijken naar je eigen behoeftes, wat heb ik nodig om in deze nieuwe situatie weer een fijn gevoel te krijgen.
Reflectie
Goed moment voor reflectie ook. Genieten van de bestelling van de Gall & Gall en het scoren van wc papier. Genieten van die lege agenda. Geen haast. Geen doel. Gewoon zijn en niksen.
Maar ook het besef dat we eigenlijk weinig tijd doorbrengen met onze kinderen. Of met onze partner. Na een week hoorde ik veel geluiden om me heen van ouders die het nu al zat waren. Als je kinderen overweegt, is dit een soort eye-opener; kinderen zijn hartstikke leuk maar kennelijk alleen als je er zelf voor kunt kiezen wanneer je en hoe vaak je ze ziet. Ook wel een beetje shocking bedacht ik me net.
Dan is er ook nog werk. Ik hoor veel mensen mopperen over ’t feit dat ze amper aan dingen toe komen met hun kinderen thuis. Klopt. Niet zo gek natuurlijk maar je zou deze gelegenheid ook aan kunnen pakken om heel duidelijke prioriteiten te stellen. Want, echt waar, niet alles wat je die 8 uur doet op kantoor is mega belangrijk. Sterker nog, jouw werk is helemaal niet belangrijk aldus Pieter Derks. Mijn werk is wel belangrijk want ik zit nog in m’n proeftijd 🙂
Tijd samen
De rest van de tijd besteed je dan lekker aan je kinderen. En aan jezelf. Ga knutselen, ga iets bakken, ga iets in de tuin doen. Breng op jouw manier samen tijd door, geef ze aandacht en een veilige basis in deze gekke tijden.
Spreek met je kinderen en met je partner af wanneer jij even iets voor jezelf gaat doen. Zorg dat je zulke dingen wel zelf kunt beslissen in een tijd waar je opeens verplicht met iedereen thuis moet zitten.
Laat je vooral ook niet gek maken door social media waarin ouders opeens allemaal hippe dingen doen met hun kind. En ook nog juf of meester blijken te kunnen zijn. In mijn geval bestaat die tijd samen waarschijnlijk gewoon uit een Youtube filmpje kijken, een beetje tennissen in de tuin of een dutje. We kunnen niet allemaal hippe, creatieve en actieve ouders zijn. De behoefte om allerlei blijf-lekker-fit-in-je-eigen-huis te downloaden, die heb ik ook niet. Heerlijk bevrijdend.
Luxe positie
Nu zeg ik dit allemaal vanuit een behoorlijke luxe positie; we hebben een groot huis, we hebben een tuin met trampoline en schommel. Daarnaast is Marre hier maar de helft van de tijd. Zij kan zich prima zelfstandig bezighouden met schoolwerkjes en ben ik niet bang dat ze achterop raakt omdat ze geen reguliere lessen heeft.
Oja en ik kan prima thuiswerken, die focus en discipline opbrengen om te gaan. Daarnaast ben ik gewoon niet zo sociaal haha. Hoewel wijndrinken op de zondag met diverse online borrelgroepjes ging mij verrassend goed af!
Mijn route…
– niet bij m’n ouders langsgaan, wel regelmatig appen
– zo efficiënt mogelijk werken want ik zit nog in m’n proeftijd :p
– niet alleen maar bovenop het nieuws zitten en op m’n telefoon soms wegleggen
