Na het artikel van Jan Drost besloot ik ook zijn boek “Als de liefde voorbij is” te lezen. Het was alweer te lang geleden dat ik echt een boek had gelezen. Misschien zou dit boek een soort leidraad zijn in het moeras van emoties. Zoals afgelopen weekend en vandaag, it sucks, het gemis en het verdriet.
Herkenbaar
Wat mij in eerste instantie triggert, is een zin op de achterkant van zijn boek. “Waarom zou je de mensen die beginnen over vissen in de zee en potjes op dekseltjes het liefst op hun bek willen slaan?”. Jaaaaaa, heel herkenbaar. Waarbij ik gelijk wil opmerken; niemand geslagen. Ik voel me aangesproken door de duidelijke woorden. Net zoals mijn reis naar een kleurrijk en relaxt leven begon met de woorden van Tony Crabbe…druk zijn is voor sukkels! .
Natuurlijk weet ik ook wel dat dit gevoel wel slijt. En ja, ik zie ook dagelijks dat er meer mannen op de wereld zijn dan die ene. Hoewel als ik op Tinder kijk, stemt het me ook weer niet héél hoopvol. Maar in het hier en nu, jawel heel mindfull, word ik nog vaak overvallen door emoties en komt het titel van het Queen nummer “I’m going slightly mad” regelmatig in me op.
Maar na een paar hoofdstukken in “Als de liefde voorbij is” lees ik dat het niet aan mij ligt. Ow wacht, het ligt wél aan mij maar ik ben niet de enige en dat biedt enige troost. Zijn boek werkt voor mij inderdaad als een troostende vriend die door hetzelfde heen is gegaan. Met dezelfde heftige emoties en herinneringen die opkomen bij het drinken van een kop gemberthee. Uit dát kopje. En waar Amsterdam een prominente rol speelt.
Palimpsestdenken
Eén van de mooiste stukken uit “Als de liefde voorbij is” vind ik het hoofdstuk over palimsestdenken.
Het gaat over de balans vinden tussen het behoud van het verleden en ontvankelijkheid voor het heden en de toekomst. Hij omschrijft het mooi; jongleren met de ballen van het verleden, het heden en de toekomst terwijl je een hand vrijhoudt om de tranen uit je ogen te vegen.
Gebeurtenissen, plaatsen, personen volgen elkaar op n je leven en hebben invloed op elkaar. Dat is voor iedereen anders, elke gebeurtenis, elk persoon, elke plaats brengt bij iedereen iets anders teweeg. Omdat het onderliggende bij iedereen anders is. Een palimpsest is namelijk een hergebruikt stuk perkament. Waar de bovenste laag werd weg geschraapt zodat het opnieuw beschreven kon worden. Maar de afgeschraapte laag bleef wel altijd aanwezig, zo ontstond er een schat aan oude geschriften die tezamen heel waardevol zijn.
De heftigheid
Het liefdesverdriet proces ervaar ik als heftig en grillig. Het verbaast me, bijna dagelijks nog. En ik heb niet eens een écht relatie gehad met hem. Drost beschrijft zijn proces van liefdesverdriet na een relatie van ruim 10 jaar. Zelf kom ik ook uit een relatie van ruim 11 jaar maar toch is dat gevoel heel anders, in mijn beleving was het toch meer samen uit elkaar.
Ik ben oprecht verbaasd hoe het gemis en het verdriet me overvalt, zoals afgelopen vrijdag toen ik voor m’n werk in Amsterdam was. Gewoon door een bordje wat ik zag toen ik in de tram zat. Met tranen in m’n ogen check ik uit. En echt, zo beroerd is het OV in Amsterdam niet.
Als ik dan stilsta bij het verdriet en meer ‘moeite’ doe, kom ik ook wel weer bij een ander gevoel, namelijk rust en een mooi en fijn gevoel. En dat gevoel heeft ook zeker met hem te maken, de positieve energie die hij ook op kan roepen, de inspiratie om te schrijven en de katalysator die hij was. De mooie herinneringen.
Dus als ik er zo naar kijk, zie ik ook dat dát zijn rol was. En die heeft hij met verve vervuld en ik moet nu zelf invulling geven aan het vervolg. Alleen. Die realiteit is soms heftig, en knalt erin. Als ik er aan denk dat ik hem nooit meer zie, maakt dat me soms letterlijk misselijk. Benauwd, beklemmend. Goed, niet te vaak zo diep in dat gevoel blijven hangen dus. Al merk ik dat dat de afgelopen dagen lastig is. Misschien is het een winterdipje, een sluimerende verkoudheid maar eigenlijk gaat het gewoon even niet zo goed met mij.
En dóór..
Ik leg de lat voor mezelf altijd vrij hoog,…ik zal het gelijk zelf maar even zeggen. Ook in dit proces. Hij is not that into you, move on….ja dat blijkt toch echt vele malen makkelijker gezegd dan gedaan. Ergens wil ik dat wel want zo overvallen worden door emoties dat je het liefst onder je dekbed wilt kruipen, is gewoon niet altijd handig. Halverwege een brainstormsessie m’n dekbed tevoorschijn halen en er eronder kruip vanwege ‘emoties’ is toch niet zo heel wenselijk. Dat gezeul met je dekbed de hele tijd is ook geen pretje.
Toch vind ik het ergens mooi dat iemand me zó heeft geraakt. Wel ontzettend irritant soms 
Even terug naar de opmerking dat het heel heftig moet zijn als je écht een lange relatie heb gehad. Door het lezen van “Als de liefde voorbij is” ging ik nog veel meer beseffen hoe levens zich met elkaar verweven en hoe het dan moet zijn als dat ‘opeens’ voorbij is. Wie ben je zonder de ander? Het boek stemde mij weer milder over de beslissing die hij had genomen om het contact nu écht te verbreken.
Geen behoefte meer aan contact. Hard, rauw, pijnlijk maar eerlijk. Misschien heeft hij het helingsproces wel geholpen, hij heeft de hoop in ieder geval weggenomen.
Reflectie
Hij gaat er slimmer mee om dan ik. Hij kijkt naar zijn huidige situatie en beslist op basis van zijn ‘hier en nu’ behoefte dat contact met mij niets bijdraagt voor hem. En ik? Ik zit momenteel nog vast in herinneringen en mooie momenten die geweest zijn. Tsja….
Ik ben niet ongelukkig want er zijn heel veel lieve mensen om me heen; m’n beste vriendin waar ik altijd tegen mag zeuren. Geen idee of ze altijd echt luistert ;). Een beste vriend die me meeneemt naar het theater omdat hij het idee heeft dat ik wel iets leuks kan gebruiken. Mijn lieve ex die zomaar een Sinterklaas cadeautje voor me koopt en zijn zusje die een kaartje stuurt met een lieve tekst.
Gelukkig heb ik vertrouwen. Waarin? Geen idee, gewoon een positieve mindset die erop vertrouwt dat het goed komt. Ooit. Met mij en m’n emoties.
Mijn route…
– vooral uithuilen
– weer even back to basics voor dit mij helemaal uitput; dingen die ik écht leuk vind en weer scherpere keuzes maken
– oja voor de vaste lezers, …hij is niet Michiel. Just saying 
