Op het randje van ‘De Week van het Geld’ concludeer ik dat het met mijn financiële situatie niet lekker gaat. Over het algemeen is mijn glas minimaal half vol maar m’n bankrekening zeker niet. Meer rond het nulpunt. Dit was ook de week waarin ING-topman Hamers een best leuke salarisverhoging werd toegezegd. En toch weer niet. Ergens las ik dat deze man per dag zo’n € 5200,- krijgt, wat resulteert in een mooi bedrag aan het einde van de maand. Als hij het geld van 1 dag maandelijks af zou staan aan mij, dan leven Marre en ik als God in Frankrijk. Of als godinnen in Bezuidenhout eigenlijk.
Meer, nog meer, meest
Uiteraard heb ik ook de de maatschappelijke discussie gevolgd. Kennelijk verdiende hij in verhouding tot zijn internationale collega’s bij andere banken belachelijk weinig. Dus daar moest wat geld bij. En ja, ik vind daar wel wat van.
Maar stel je voor, hij draagt maandelijks het geld van 1 dag af aan mij. Wat merkt hij daar dan van? Hoeveel blijer wordt hij van die € 5200,-? Ik zou daar zo graag met hem over in gesprek gaan. Eet hij dan elke dag Kobe biefstuk of koopt hij elke dag een paar Louboutins voor zijn vrouw? Zo nieuwsgierig naar zijn uitgavenpatroon.
Voor mij als vechtende freelancer of voor iemand in de bijstand zou dit geld of zelfs de helft ervan al zo’n wereld van verschil maken.
Het verschil
En dat verschil zit niet eens in het kopen van meer of duurdere dingen. Het grootste verschil zit in de rust die je krijgt als je weet dat je je vaste lasten kunt betalen en niet als een malle moet gaan rekenen als je in de supermarkt staat. Geen stress hebben. Niet alles moeten laten bepalen door het gebrek aan geld. Van de week stond in de Volkskrant dit artikel: huisartsen in Rotterdam die dagelijks worden geconfronteerd met armoede. Verdrietige situaties van mensen die letterlijk ziek worden van de stress bij weinig geld.
Bij mezelf merk ik dat ik in een andere mindset kom als ik weinig geld heb. Minder actief, minder naar buiten gericht, soms wat passief en een beperkende mindset. Hoezo kansen? Ondertussen weet ik dat van mezelf, ik herken het vrij snel dus ik probeer dan in ieder geval als freelancer weer even m’n netwerk in te duiken. Een aantal goede sollicitaties eruit te doen of een kop koffie te drinken met iemand. Niet op mijn kosten natuurlijk.
Het is zo wezenlijk want vorige week had ik opeens €20,- meer dan ik dacht. Dan voel ik gewoon een stukje ontspanning. En gelijk voelde ik me een stukje blijer. Zo concreet heeft geldnood invloed op mij. Ik weet zeker dat het bij heel veel mensen zo werkt die ergens rond het minimum zitten.
Taboe
Naast de heel praktische kant van rekeningen betalen en eten, is er ook nog de sociale kant. Dat begint bij mij al met hele kleine dingen zoals gaan tennissen of afspreken voor koffie. Of naar een verjaardag gaan want, ow shit een cadeautje. En nee ik denk niet dat ik dat ik er op deze leeftijd nog vanaf kom met een mooie tekening. Ik weet dat ik niet altijd iets hoef mee te nemen en afspreken kan ook thuis. Gelukkig heb ik nog koffiecups voldoende. Of met de trein ergens heen gaan, kost ook geld. Dat is voor mij vaak een reden om af te haken. Elke keer die afweging maken ‘heb ik dat (er voor over)’ is dodelijk vermoeiend. Vooral als je er de laatste tijd achter komt dat het vaak een ‘nee’ wordt.
Zoals van de week heb ik me naar buiten gesleept om te tennissen. Op zich goed, het is sociaal en bewegen schijnt ook goed voor je te zijn. Dat zou je denk ik niet zeggen als je me hebt zien spelen maar vooruit. M’n lidmaatschap heb ik nog niet betaald, hoe ik dat moet doen, daar ben ik ook nog niet helemaal uit. Op een gegeven moment merk ik ook dat prioriteiten zich vanzelf aftekenen. Nu denk ik, dan misschien tennis maar schrappen. Gewoon, een zorg minder.
Gelukkig heb ik, in de tijd dat het qua werk wat beter ging wel wat ‘investeringen’ gedaan waar ik nu wel blij van word zoals een museumjaarkaart, bibliotheekkaart en lees ik regelmatig artikelen op Blendle. En ja ook onzin artikelen uit de Grazia of Cosmo.
Het is fijn om de mogelijkheid te hebben om er even uit te gaan zonder dat het op dat moment wat kost maar misschien nog wel belangrijker voor mij, toch mijn horizon blijven verbreden. En daarmee de kans op werk of een super toffe opdracht die het begin is van een echt stabiel inkomen.
De toekomst
Het zou mooi zijn als weinig geld hebben en zelfs schulden niet meer zo’n taboe zijn. Je bent niet automatisch een ontzettende loser. Ik doe leuke dingen op het gebied van werk, ik krijg er alleen niet zo veel voor als Hamers. Daarnaast ik heb leuke en lieve vrienden en zo nu en dan ben ik ook best een leuke moeder. Kortom, er is niks, écht ontzettend mis met mij. Ik ben zeker ook niet zielig, er zijn mensen die het nog minder breed hebben.
Maar ja ik heb heel weinig geld en dat is met vlagen wel echt heel beroerd. There, I said it!
Wat zou het mooi zijn als dit blog ertoe leidt dat Ralph Hamers me uitnodigt voor een kop koffie. Gewoon om eens te praten over de emotionele waarde van geld. Het zou fijn zijn als hij zijn auto met chauffeur stuurt want m’n OV-chipkaart is ook bijna leeg.
Dus deel dit blog en zorg dat ik binnenkort aan tafel zit met Ralp Hamers!
Mijn route…
– blijven netwerken
– proberen om ergens in de stress om geld ook wel te zoeken naar ontspanning, even die gedachten verzetten.
