Het is ondertussen ruim 2 maanden geleden dat alle gekkigheid is begonnen; een coole stage plaats, een studie en heel veel energie. Alles was leuk, ik wilde heel veel leren en pakte alles aan en dook overal in. Vol gaan op adrenaline! Heerlijk. Maar zo’n adrenaline rush houdt een keer op. En afgelopen week had ik het idee dat de adrenaline plas wel was opgedroogd dus ik heb de week van de werkstress gebruikt om even offline te gaan en te reflecteren op de afgelopen 2 maanden.
Nieuwe dingen kosten energie
De afgelopen maanden heb ik elke dag bijna alleen maar nieuwe dingen gedaan. Geweldig maar ook best vermoeiend, níks ging op de automatische piloot. Ik heb een geweldige stage plaats waar ik de kans krijg om veel te doen, te zien en zelf initiatief wordt zeer gewaardeerd. Mijn hoofd liep langzaam vol met allerlei ideeën naar aanleiding van dingen die ik heb gezien, gehoord en gelezen. Maar wat ik met al die losse kreten en ideeën moest, wist ik even niet.
Je kent het vast wel, je loopt ergens mee rond en je komt niet echt tot iets concreets of een oplossing. Vaak helpt het dan om even iets heel anders te gaan doen. De beste ideeën krijg je onder de douche als je even ontspant, je gedachtes laat gaan. Dat opschrijfblok naast je bed enzo. Ik niet, mijn slaapje is heilig J
In 1 van mijn eerdere banen, kon ik het niet echt goed benoemen maar ondertussen weet ik dat het daar alleen maar ging om ‘doen’ en veel te weinig over ‘denken’. Er was altijd wel werk om te doen maar in mijn beleving werd er amper nagedacht over waar de focus moest liggen en ontbrak er visie. In de hippe bedrijven zoals Google, Facebook en Zalando is er ook steeds meer ruimte om te ontspannen. Of dat nou is in de vorm van een tafelvoetbal tafel of een glijbaan of juist iets actiefs. Dat brengt al weer een heel andere manier van denken te weeg.
Vind ik leuk
Ik merkte dat ik in 2 maanden stage, studie, gezinsleven, sociaal leven toch was afgedreven van mijn vind-ik-leuk lijstje! Gelukkig ben ik er wel redelijk alert op en kwam ik vorige week vrijdag een te leuke puppy tegen op tennis. Dat waren wel 2 vinkjes op m’n vind-ik-leuk lijstje. Maar the bigger picture voor mij was, …nu al! Kan je nagaan dat er dagelijks mensen op hun werk zitten die nog wel wat verder van hun vind-ik-leuk lijstje zijn afgedreven.
Dus even offline voor wat reflectie tijd op het platteland. Gewapend met een vel papier, een goed boek en een open mind, vertrok ik naar Doorn. Jaja city girls goes platteland. Echt veel heb ik niet gedaan, in m’n boek ben ik tot bladzijde 30 gekomen, het vel papier is wel gebruikt maar het was vooral fijn om te kletsen over van alles en niks, thee te drinken en te genieten van de rust.
Trigger
De aanleiding van dit reflectie moment in Doorn kwam ook door gesprekken die ik afgelopen weken had. Ik leerde iemand kennen en zoals het gaat bij nieuwe mensen, zij kennen je verhaal niet. En terwijl we in zo’n ‘goh, wat doe jij nou’-achtig gesprek zaten, merkt ik bij mezelf duidelijk verschil tussen dingen waar ik echt enthousiast over vertelde en de dingen die ik gewoon meedeelde. Naar mate dat gesprek vorderde, merkte ik het zelf ook heel sterk. Als ik over schrijven vertel, word ik heel blij. Voor de beeldvorming: grijnst van oor tot oor en gebaart er druk bij.
Na een paar van zulke gesprekken gehad te hebben, was het weer helder; ik vind schrijven écht leuk, daar moet ik meer mee doen. Door die gesprekken had ik dat weer zo scherp op m’n netvlies staan, hoe kon het dat dat in 2 maanden zo verwaterd was? Zonder daar mega dramatisch over te doen, ik was ook gewoon druk met leuke nieuwe dingen.
Met deze studie en stage ben ik qua werk een nieuwe weg in geslagen. Gelukkig na Doorn sta ik daar nog steeds helemaal achter maar begint zich, door mijn stage, een beetje een beeld te ontstaan wat ik met ‘Organisatie psychologie’ zou willen. Misschien word ik wel dating coach ofzo….of misschien toch maar niet ;-). Nieuwe mensen, andere gesprekken zetten je wereld soms even op z’n kop. Mijn eerste reactie is vaak weerstand maar in dit geval was het ook goed, de wereld op z’n kop zien, is ook leuk en mooi.
Gelukkig
Ik prijs me heel gelukkig met mijn lief die het allemaal prima vind dat ik mijn wereld op z’n kop laat zetten, er zomaar even tussenuit ga naar Doorn, een stage begeleider die het ook allemaal maar accepteert en een vriendin die haar huis opstelt voor iemand die alle borrelnootjes opeet. En geluk met iemand die ik zomaar tegen kom, m’n wereld even een ander perspectief geeft en me daarmee scherp houdt.
Zelf voel ik heel duidelijk als ik offline tijd nodig heb, dan heb ik behoefte om te mijmeren, dromen en spelen. Ik denk dat veel mensen baat kunnen hebben bij tijd om even rond te lummelen. Bedrijven worstelen met zoveel grote vraagstukken, geef mensen ook de vrijheid om er echt over na te denken. Ik merk bij mezelf dat deze platteland trip de focus weer op het relaxte en kleurrijk leven heb! En vooral ook op de route er naar toe.
Na een paar dagen Doorn, was het tijd voor compensatie: Amsterdam en Bansky en ook veel offline. Ik ben wel echt een stadsmeisje.
Mijn route…
– genieten van onverwacht onderste boven staan, het geeft ook nieuwe inzichten
– regelmatig tijd voor reflectie en offline ; dromen, spelen en rust
– echt tijd maken om te schrijven
