Naast de (werk) onrust, voelde ik ook wat lichamelijke klachten. Hartkloppingen, en niet die rubriek van de NS. Een rare, gekke sensatie. Geen idee of dit normaal was of niet, dus naar de huisarts. Braaf hield ik bij wanneer en hoe erg het was, maar uiteindelijk bleek het (gelukkig) niet ernstig genoeg voor een kastje of verdere onderzoeken. Niks aan de hand maar schijn bedriegt.…
Hartkloppingen en andere vage klachten
Een paar weken later diende zich een nieuwe klacht aan: pijn in mijn hand en onderarm. Niet nieuw maar wel in deze heftigheid, een soort stekende pijn in m’n hand die vrolijk doortrok in m’n onderarm. Toch maar weer een afspraak bij de huisarts, want ik wilde wel zeker weten of ik kon blijven padellen. Mijn rijzende padelcarrière mag hier natuurlijk niet onder lijden! 😆
Van carpaaltunnel naar perimenopauze?
Dit keer een andere huisarts. Ik legde mijn klachten uit, klaar om een behandeladvies te krijgen, toen ze ineens zei: “Misschien past dit wel bij de overgang.” BAM. Alsof je in één klap 10 jaar ouder wordt. Gewoon in een consult van 15 minuten. Dit waren de eerste tekenen van de overgang.
Zij vertelde wat meer, ik luisterde aandachtig. Hoe langer ik erover nadacht, hoe logischer het klonk. Los van elkaar zijn de klachten misschien wat vaag, maar samen lijkt het ineens wel iets. De overgang dus, nou ja….perimenopauze klachten. Da’s als je nog een cyclus hebt.
Een hele waslijst aan symptomen (en ik ben vast nog wat vergeten)
Het begon dus met hartkloppingen maar toen ik eens ben gaan zitten om op te schrijven wat er het afgelopen jaar allemaal ‘bij’ was gekomen, kwam ik tot een hele lijst. Waren dit allemaal perimenopauze klachten? En dat heb ik nog niet eens alles wat als perimenopauze klachten worden beschouwd, lucky me.
- nog meer vermoeidheid (altijd, overal, hoe veel ik ook slaap)
- stijve spieren, niet alleen als ik uit bed kom
- hoofdpijnaanvallen, zonder dat het een kater is
- duizeligheid, zonder dat ik aan de rode wijn 🍷 heb gezeten
- mini blessures die net niet écht weggaan
- darmklachten, soms voel ik me zo’n mega ballon
- mega PMS-klachten (die ik nooit eerder had)
- stemmingswisselingen (BIG time!)
- incontinentie-achtige issues, heel irritant
- veranderende cyclus, tot aan crime scene waardige bloedingen toe
- vergeetachtigheid, ik ben blij dat m’n hoofd vast zit…
- gejaagdheid, aniety, het gevoel dat je altijd aan staat, soort uber alertheid
- brainfog, woorden waarvan je weet dat je die kent, verdwijnen in een zwart gaat
Perimenopauze geen eindstation wel een rollercoaster
Wat deze klachten extra frustrerend maakt, is dat ze vaak komen en gaan. Het ene moment voel ik me een soort van prima, het volgende moment ben ik down, verdrietig, lusteloos, noem maar op. En vooral heel random. Ik kan met de beste wil van de wereld de externe triggers niet bespeuren. M’n lijf is besluiteloos en trekt random lootjes uit een pot waar alle denkbare klachten inzitten. Verrassing! 🎁
Op internet vond ik talloze verhalen van vrouwen die net zo lekker labiel waren als ik. Jeuh, ik ben niet helemaal gek. Toch blijft het een onderwerp waar, merk ik, pas de laatste jaren meer aandacht voor komt. Uberhaupt voor het aanwezig zijn van deze klachten maar ook heel langzaam voor de oplossingen. Nu weet ik dat er geen allesomvattende oplossing is maar er zijn wel opties. En dat is fijn. Volg mij in m’n perimenopauze rollercoaster. Samen
Mijn route: samen in en uit de rollercoaster
- niet alle klachten los op zien te lossen, zie het als een geheel
- binnenkort meer blogs over deze fijne klachten (en hopelijk oplossingen)
- erkennen dat de perimenopauze met een uitgebreid pallet aan klachten komt
- Wat waren jouw eerste perimenopauze klachten?
