The Holiday, Love Actually, Mannenharten, Something’s Gotta Give, How To Lose A Guy In 10 Days. De romantische komedie dus. Ik houd van films, namelijk mooie, meeslepende, verbazingwekkende of spannende verhalen vertellen! Verhalen die je eigen leven even doen vergeten of juist herkenning in de personages. Je aan het denken zetten of tot je tranen roeren. Wegdromen! Niks vuile vaat, jengelende kinderen of bad hairdays. En natuurlijk gevuld met de ware liefde. Nou ja, voor zover je daar in gelooft dan.
Bold move
Films – of series- waarin mensen grootse gebaren maken in naam van de liefde, vertrouwen hebben in de liefde en een leap of faith nemen. Ok, in het script staat natuurlijk gewoon dat je je inderdaad omdraait als zij zegt dat ze na 15 jaar nog altijd van je houdt. En nee, hij reist niet zomaar stad en land af, hij wéét gewoon dat ze niet met die andere sukkel verder wil. In een romantische komedie werkt die versier zin gewoon…. of die bold move.
Wat is er mooier dan Hugh Grant die als prime minster alle huizen afgaat om dat ene meisje te zoeken? Of Andie Anderson die zo haar best doet om Ben niet verliefd te laten worden? Of Amanda die haar heerlijke huis in LA verwisselt voor een Engelse cottage en daar verliefd wordt op Graham? Of Ted die een heel orkest voor Robin zou stelen, niet alleen die blauwe hoorn? Mooi toch.
Er mist iets
Geweldig om op te gaan in een verhaal waarin ze elkaar -na zo’n 12 plotwendingen- toch krijgen. Dat wilde ik ook! Ja, okay een Jude Law, Keanu Reeves of -vul hier de acteur van je dromen in…- willen we allemaal wel. Maar het zien van die helemaal-verliefde mensen en er vol voor gaan,…dát miste ik ergens. Na een romantische komedie bleef ik toch vaak achter met zo’n leegte of zelfs pijn. Er miste iets in mijn eigen leven.
Sinds ik in 2016 op reis ben gegaan, om dat kleurrijke en relaxte leven te creëren, heb ik steeds meer gekozen voor mijn gevoel. Met als hoogtepunt de scheiding van mijn lief, dat was de ultieme keuze voor mijzelf. En voor mijn gevoel wat steeds harder riep ‘joh, weet je het wel zeker?’. Uiteraard met wat olie op het vuur door mijn gevoel voor hem.
Gevoel
Goed, en daar zit ik nu dus alleen op de bank met mijn romantische komedies. Nog niet echt een succesverhaal zou je zeggen. Maar eigenlijk is dat het wel want ik kan nu naar een romantische komedie kijken zonder die leegte -of zelfs heartache- te voelen. Dat wat ik miste, lag bij mij. Ik zat, misschien wel teveel, met m’n verstand in relaties en niet voldoende met m’n gevoel.
Vol verliefd zijn, blijkt voor mij ook een onderdeel van kleurrijk leven. Dat heb ik in het afgelopen half jaar wel ervaren. En hoe! Het is niet alleen iets is wat in films bestaat, hoera! Iedereen die Bridget Jones kent, weet dat hoge pieken ook gepaard gaan met diepe dalen. Veel dozen tissues en je vrienden Ben & Jerry. Of in mijn geval cola, chips en ter compensatie 2 appels.
“But love doesn’t make sense! You can’t logic your way into or out of it. Love is totally nonsensical. But we have to keep doing it or else we’re lost and love is dead, and humanity should just pack it in. Because love is the best thing we do.”
– Ted Mosby, How I Met Your Mother –
Trouwen
Een paar weken geleden begreep misschien daarom opeens waarom mensen gaan trouwen. Tuuurlijk, omdat je van elkaar houdt -of omdat je eventueel naar Australië zou willen emigreren- om maar eens een zijstraat te noemen. Maar het kwartje viel -eindelijk. Het grotere plaatje werd duidelijker.
Misschien ken je het wel, rationeel weet iets maar opeens vóel je het ook zo. Met die gedachte werd ik een paar weken geleden wakker. De wekker gaat, je drukt nog even op snooze en je denkt ‘nu snap ik écht waarom mensen trouwen’. Je drukt nog een keer op snooze want het is tenslotte niet mijn mamaweek en dan kan dat gewoon. Zo praktisch ben ik dan wel.
Uiteindelijk wel uit bed gegaan en tijdens het theezetten, realiseerde ik me dat dit een heel mooi inzicht is. Iemand ten huwelijk vragen omdat je de ander zo lief, leuk en geweldig vindt en je elkaar altijd wilt blijven verrassen, verbazen en inspireren. Zoiets dus,… vanuit liefde. Wauw, ik kon me opeens voorstellen waarom je iemand zou vragen en waarom de ander ontroerd zou zijn bij het horen van het aanzoek -mits redelijk tot goed uitgevoerd.
Ruim 5 jaar geleden ben ik getrouwd op maandagochtend om 08.58 uur op het stadsdeelkantoor. Met 2 getuigen die daarom ook verrekte vroeg hun bed uit moesten. Het besluit om te trouwen, was een praktische en ooit besloten tijdens het koken en afgetikt tijdens de afwas. En dat was helemaal prima, ik kan me ook niet voorstellen dat we toen een echte bruiloft gedaan zouden hebben. Dat paste niet bij ons en volgens mij waren er genoeg mensen die niet wisten dat we getrouwd waren tot we….gingen scheiden.
Het is nu al een tijdje gaande en het is …eng, gek en raar maar ook wel mooi om deze andere benadering van liefde en relaties te hebben. Niet dat ik nu gelijk wil trouwen – dat Pinterest bord met bruidsjurken heb ik zorgvuldig afgeschermd ;-). Maar ik snap nu wel beter waar trouwen over gaat, het gaat over gevoel en emotie. Niet alles hoeft praktisch en rationeel te zijn. Ik ben benieuwd wat het mij gaat brengen als ik me -ooit- weer in de jungle van daten ga begeven.
Mijn route…
– nieuwe inzichten zijn soms eng maar daarom niet minder waar(devol)
– avondje lachen met suggesties die jullie doen als het gaat om de romantische komedie
– binnenkort toch die bold move maken
