Ja, ik ben écht zo’n 6 weken op vakantie geweest; geen social media, geen blog gepubliceerd en geen tussenstand. Dat alleen is al een overwinning, niet het idee hebben dat het móet. Want ja van wie dan? En ik heb genoten, samen met Marre op vakantie geweest…het was niet zwaar, het was juist heerlijk. Nu de schoolvakantie voorbij is, sta ik ook aan het begin van een nieuwe reis….studeren en stage lopen. Er is heel wat veranderd de afgelopen 6/7 maanden, tijd voor een tussenstand.
Concreet
Ook als je werkloos bent, moet je zo nu en dan vakantie vieren. Ook al klinkt dat raar, vind ik zelf ook. Dat heb ik gedaan, vakantie vieren was dan ook het enige wat de afgelopen 6 weken op het concrete-dingen lijstje stond. En dat is eigenlijk best goed gelukt alle tijd aan mijn kleine liefje kunnen besteden. Dat heeft ook resultaat gehad, waar ik eigenlijk tegen de vakantie op zag en eerder best vaak strijd met haar had, hebben we nu een prachtige vakantie gehad.
En ja een overwinning op mezelf om dat stemmetje wat roept “je moet…” te negeren want serieus… van wie moet ik in de vakantie nou een blog plaatsen? Best wel lekker als “vakantie vieren” het enige is wat op je concrete-dingen lijstje staat. Ehhh nu ik er even over nadenk, misschien wel sneu, hoe moeilijk is dat nou, vakantie vieren. Hoe dan ook, het is wel goed gelukt.
Minder effectief
Vlak voor de vakantie was ik de crowdfunding campagne gestart om mijn studie bij ISBW te kunnen financieren. Het was een totaal nieuwe tak van sport en voor mijn gevoel verliep het moeizaam. Net als social media, moet je er bovenop zitten en dat zat ik niet waardoor ik minder op heb gehaald dan ik vooraf had bedacht. Maar met uiteindelijk ruim € 800,- via deze crowdfunding actie is wel gelukt om het studiegeld van €3000,- bij elkaar te schrapen. Ook het invullen van Belasting aangifte loont, leuker kunnen ze t toch niet maken.
Wel heel effectief
Afgelopen maanden stonden vooral in het teken van de wel-heel-effectieve dingen. Het hielp om weer in kansen te kunnen denken en het voornemen om te gaan studeren zorgde dat alles in een stroomversnelling kwam. Met het sturen van mails aan 2 verschillende mensen, zat ik op een woensdag op een gesprek voor een stageplaats. Niet omdat het hoorde bij m’n studie maar omdat ik het wilde.
En toen ik na een uur buiten stond, moest ik mezelf even knijpen; een stage plaats waar ik gewoon heel blij van werd. Waarom? Omdat ik nergens concessies hoefde te doen. Niet qua uren, niet qua reistijd en zoals het eruit ziet, ook niet qua mogelijkheden. Vanaf half september -bijna dus- ga ik een gecombineerde stage doen, bij Publieke Versnellers én Toolkit for Life.
Waarom ging het nu allemaal lopen en kwam ik 7 maanden geleden burned-out terug na een prachtige reis uit Australië? Ik heb geen kant-en-klaar antwoord, was het maar zo’n feest. Wel weet ik beter wat ik echt leuk vind en dat lijstje zorgt er voor dat ik makkelijker keuzes kan maken. En dan nog is het rete lastig om de juiste keuzes te maken en dichtbij jezelf te blijven. Het blijft balanceren en daar heb ik op uitnodiging van Marieke van Paassen ook over gesproken, lees hoe “Balanceren, het spel” mij helpt.
Drukke bende
De huidige drukke bende is vooral een praktische, iets met nieuwe keuken en verkeerde bestellingen enzo. Maar het einde komt in zicht en ik word nu al blij van de extra mooie, lichte ruimte die we hebben. Laat staan als het straks af is en ik níet meer naar de badkamer hoef te lopen voor water. Tot gisteren was ook de juiste vaatwasser nog niet geleverd en deden we camping afwasjes. Teiltje warm water vullen, afwassen, water weggooien. En voor elke kopje waar nog een laagje in zat, toch weer even naar de badkamer lopen.
En de drukke bende in m’n hoofd? Die zakt langzaam weg met af en toe toch nog even een vriendelijke reminder dat ik er niet te licht over moet denken. De drukke bende van teveel dingen in m’n hoofd hebben en daardoor helemaal blokkeren, dat is weg. En dat is prettig. Er komen straks veel nieuwe dingen op me af maar dat voelt prima, spannend, dat wel. Maar ik voel geen druk en zeker geen angstaanvallen. Ik heb er juist zin in!
Mijn route…
– vinger aan de pols houden; voor je het weet, ben ik weer zomaar dingen aan het doen en geen keuzes aan t maken
– juist als het goed gaat met “Balanceren, het spel” bepalen waardoor het goed gaat
– misschien moet het Australië tripje nog een keer dunnetjes over….gewoon een stipje aan de horizon plaatsen
