Let op; dit blog bevat kleffe ik-ben-verliefd teksten!
Vorige jaar na de dagen kamperen in Zeeland, kwam er vaag nog een plan op om ‘volgend jaar evt samen op vakantie naar Zuid Europa te gaan’. Nu stond ik m’n koffer in te pakken om inderdaad naar Zuid Europa te gaan maar niet met Sander en Marre, dit werd een vakantie 2.0.
Avontuur
Ja zorgen voor je ex lief is ook 1 groot avontuur. Maar nu ging ik aan een nieuw -vakantie- avontuur beginnen en wel met iemand die ik nog geen 4 maanden kende. En daar had ik ontzettend veel zin in. Noord Spanje werd het. Eigenlijk al voordat we écht besloten hadden om samen op vakantie te gaan, waren de plannen er al. Gewoon omdat het goed voelde.
Bij mij was het overlevingsmodus ‘aan’ ik dacht vooral aan géén boterhammen te hoeven smeren en heen en weer te pendelen met Marre. Híj, de man in kwestie, was verheugd om samen veel tijd door te brengen. Oké, dat speelde bij mij ook wel maar de overlevingsstand zorgde ervoor dat dat bijzaak was op dat moment. Als toch redelijk ervaren reiziger en tikje neuroot, was het dan ook een behoorlijke shock toen ik erachter kwam dat m’n paspoort verlopen was. Paniekknop ook ‘aan’. Alles kwam bij elkaar: teveel mantelzorg, teveel moeder zijn, schipperen om de heel leuke nieuwe man te zien en dan óók nog ontdekken dat je paspoort verlopen is. Lang leve de spoedprocedure,…
Je snapt hoe súúúperrelaxt ik was in aanloop naar de vakantie.
Op vakantie dus,…samen
Daar stapte ik dus uit de trein, op Schiphol. Net een apje gestuurd met de vraag waar hij was en daar liep ik nu heen. Het voelde vooral heel erg onwerkelijk. Het voelde heel erg fijn. Met hem wilde ik heel graag veel tijd hebben. Maar het voelde ook fijn dat het met Sander goed ging; een succesvolle herniaoperatie zorgde ervoor dat ik Marre met een gerust hart bij hem kon achter laten. Dat gaf ook een hoop rust.
Het was zo geweldig om daar samen op Schiphol te lopen. Ook wel raar en spannend ongemakkelijk. Het was alles tegelijk maar ik wilde helemaal nergens anders zijn. Tot op dat moment hadden we wel een aantal dagen achtereen met elkaar doorgebracht. Dat was heerlijk geweest en dat deed ons allebei alleen maar verlangen naar meer. Nou, 12 dagen door Noord Spanje dus.
San Sebastian, Zarautz, Bilboa en Santander
Als we in Bilbao aankomen in de avond, gaan we met de bus door naar San Sebastian. In de trein had ik me voorgenomen om even te slapen in het vliegtuig. Maar ja, wegens chronische verliefdheid hebben we alleen maar gepraat en elkaar lachend aan zitten kijken. En misschien maar goed ook want in slaap vallen in ’t vliegtuig is meestal niet zo’n heel charmante aangelegenheid. Denk aan slapen met je mond open, vage geluiden maken, half onderuitgezakt en kwijlend als een Sint-bernard.
Nu zeg ik niet dat hij níet mag ontdekken dat ik niet altijd en overal lief en charmant ben -zijn woorden na onze 1e date- maar ik vind dat ik nog wel even kan uitstellen. We hebben tenslotte 12 dagen samen, alle tijd om daar achter te komen voor hem. Zo gauw we in de bus stappen, bedenk ik me dat ik niet altijd even goed reageer op busritten. Maar we overleven 50 min in de bus naar San Sebastian zonder dat ik over hem heen kots. Eenmaal uit de bus voelt het zo fijn, een milde temperatuur en het besef dat we echt samen op vakantie zijn.
Relaxt tempo
Na de vakantie komt vaak de vraag wat je hebt gedaan. Maar het fijne was juist dat we niks hebben gedaan. Nou ja, als je in de stad bent met de grootste pinxtosbar dichtheid is, mag je dat wel beschouwen als de quest van de dag. Welke is nou écht het allebeste?
We komen er snel achter dat eten, goede wijn -af en toe een GT- en goede gesprekken de ideale invulling zijn van de tijd samen. Tenminste, als het gaat over activiteiten buiten. En ja, we zijn natuurlijk ook in het Guggenheim geweest. Maar wat was het heerlijk om alle tijd te hebben om elkaar. Als het gaat om mindfull zijn, precies daar zijn waar je nu bent, volledige aandacht voor elkaar. Wat is het geweldig en heerlijk om verliefd te zijn!
Aan het einde van de vakantie 2.0….
Ben ik erachter dat het noorden van Spanje geweldig is. San Sebastian is werkelijk een prachtige stad, waar je zo het strand oploopt. Prachtige gebouwen en wat een geweldige verzameling van goede restaurantjes. We hebben amper regen gehad, 1 nacht en een ochtend maar samen wat langer in bed liggen, was niet echt een straf. Eigenlijk was het een ideale, luie, regenachtige zondagmorgen,….nou ja tot die fanfareband. Drie keer door de straat. Heen én terug.
Over het nieuwe vriendje kan ik kort zijn; ik word zo blij van hem! Als ik even alleen ben, denk ik terug hoe zwaar het liefdesverdriet vorig jaar was en hoe intens ik dit nu beleef. Zonder dalen geen pieken, dat blijkt maar weer.
Mijn route…
– vakantie is ook gewoon echt om helemaal niks te doen, zo fijn!
